Symptomen bij multipel myeloom: bloedsamenstelling
Bloedarmoede / anemie en andere problemen bij de samenstelling van het bloed
Door de woekering van myeloomcellen bij multipel myeloom, is er in het beenmerg minder ruimte om andere bloedcellen te maken zoals bloedplaatjes en rode- of (gezonde) witte bloedcellen.
Dit kan een aantal problemen tot gevolg hebben.
Bloedarmoede, te weinig rode bloedcellen:
bloedarmoede ontstaat wanneer er te weinig rode bloedcellen aanwezig zijn in het bloed. Rode bloedcellen vervoeren zuurstof door het lichaam naar de organen, zoals hersenen en spieren. Symptomen van bloedarmoede zijn:
- een moe en zwak gevoel
- snel kortademig worden bij inspanning
- duizeligheid
- het gevoel flauw te vallen
- hartkloppingen
- zweten
- hoofdpijn
- oorsuizen
- bleekheid (bij ernstige bloedarmoede)
Lage weerstand door tekort aan witte bloedcellen:
lage weerstand tegen virussen of bacteriën kan ontstaan doordat de (overige) witte bloedcellen worden verdrongen door de kankercellen. Hierdoor kan het lichaam minder goed optreden tegen deze indringers van buitenaf en kan men vatbaar zijn voor allerlei invloeden, bijvoorbeeld verkoudheid, luchtweginfecties, keelinfecties of griep.
Viscositeit en stolling bloed, te laag aantal bloedplaatjes:
Viscositeit is de mate van vloeibaarheid van bloed (van dun tot stroperig). Door de extra stoffen in het bloed, zoals het M-proteïne en / of het extra calcium, kan het bloed dikker worden. Daarnaast kan er een tekort aan bloedplaatjes optreden doordat deze worden verdrongen door de kankercellen. Bij een tekort aan bloedplaatjes kan het bloed minder goed stollen en worden er minder korstjes op wondjes gemaakt. Hierdoor kunnen er bloedingen ontstaan die niet goed te stoppen zijn of die zorgen voor bloeduitstortingen (blauwe plekken) onder de huid.
Bronnen:
Anderson KC. Oncology 2011;25(Suppl 2):3–9
Greer JP. Wintrobe’s Clinical Hematology. 12th ed. Philadelphia: Wolters Kluwer, 2009
NCCN Guidelines for Patients. Multiple Myeloma. Version 1.2014
Silberman J, Lonial S. Hematol Oncol 2008;26:55–65